Jak zacząłem słuchać Dwójki

Był ciepły, słoneczny zimowy dzień. Właśnie rozmawiałem z właścicielem stacji benzynowej, na której zawsze zostawiałem korek od paliwa, który on później przechowywał o tym, że odkąd jeżdżę samochodem bez korka moje życie towarzyskie na stacjach benzynowych jest uboższe, gdy nagle zajechał fiat 125 yellow bahama. Z samochodu wysiadła charakterystyczna, znana z milionów kubków, koszulek, smyczy, reklamówek, skarpetek bezuciskowych wąsata postać Marka Niedźwiedzkiego. Niedźwiedzki zatankował i podchodzi do lady, żeby zapłacić. Ale poza pieniędzmi wyjmuje z portfela kartki na benzynę. - Ostatnie w tym miesiącu - mruga do nas. - Ale udało mi się załatwić za dwa longplaye Trojanowskiej - dodaje, po czym mruga jeszcze bardziej porozumiewawczo, opowiada dowcip o Breżiewie i chińskiej delegacji i odjeżdża w siną dal, a z pojazdu jego napiżdża po całej okolicy Toto.
Sprzedawca widząc moje zdumione spojrzenie westchnął i rzekł: - To smutna historia. Marek był kiedyś wesołym, normalnym facetem. Ale wszystko się zmieniło, gdy koń kopnął go w kolano. Impuls nerwowy, jaki ruszył z zakończeń nerwowych kolana, był tak silny, że zniszczył całkowicie ośrodek mózgowy odpowiadający za ogarnianie, która jest dekada. Od tego czasu Marek funkcjonuje normalnie, jest tylko przekonany, że ciągle mamy lata 80. - zakończył właściciel. Obaj westchnęliśmy.

I tak oto zacząłem słuchać Dwójki. Słuchanie Trójki w sytuacji, gdy ta cynicznie wykorzystuje czyjeś kalectwo jest niemoralne. Pamiętajcie.