Biedni rzymokatolicy patrzą na akcję Wisła

Kiedy byłem młodym, pacholęciem, częstom sięgał to grubego tomu oprawnego w czarną skórę. Wertując jego cienkie kartki wiedziałem, że doznam pocieszenia. Że pytania o świat znajdą w jego słowach odpowiedzi. Że wersety tam zawarte wskażą mi właściwą drogę przez meandry życia. Tak, tak, moi drodzy, Dobrze zgadliście. Chodzi o Paragraf 22. Nie inaczej jest i tym razem. Patrząc, co się tu odbierutowuje znów przekonałem się, że odpowiedź znajdę w tym samym tomie.


- Więc co mamy z nim zrobić? - zawołał w udręce pułkownik Cathcart. - Ludzie czekają przed namiotem.
- Dlaczego właściwie nie mielibyśmy dać mu medalu? - zaproponował pułkownik Korn.
- Za to, że powtórnie podchodził do bombardowania? Za co mamy mu dać ten medal?
- Za to, że powtórnie podchodził do bombardowania - odpowiedział pułkownik Korn uśmiechając się z zadowoleniem do swoich myśli. - Ostatecznie trzeba było niemałej odwagi, żeby nalatywać na cel powtórnie, kiedy w pobliżu nie było innych samolotów, odwracających uwagę artylerii przeciwlotniczej. A poza tym zniszczył przecież most. Wie pan, to może być rozwiązanie: chwalić się głośno czymś, czego powinniśmy się wstydzić. To jest sposób, który nigdy nie zawodzi.