Fota dokumentująca pielgrzymkę do Muzeum dobranocek PRL-u. Pielgrzymkę, bo też i jest coś sakralnego w tych wszystkich filmach z byłego bloku, w ogromie pracy i geniuszu, jaki za nimi stał. Bo już taki Disney mi zwisa - rysownicy, scenarzyści i cała reszta robią swoją robotę najlepiej, jak się da, żeby dostać jak najwięcej kasy, etc. Wiadomo, myślą o odbiorcy, ale łąski nie robią. Disney to kapitalista - płacę i wymagam. Kwestię porwania Kubusia Puchatka przez koncern Disneya zostawiam, ale gdyby Osama żył, nie zostawiłby tak tej sprawy. Mniejsza.
Ale co kierowało twórcami Krteka, Wilka i Zająca czy Bolka i Lolka? Jest w tym myślenie o dzieciach w formie możliwie czystej. Bo w sytuacji, w której dobranocka jest jedna i można zrobić z plasteliny psie gówno, sfilmować je i puszczać to przez kwadrans, a wszystkie dzieci i tak to będą oglądać, bo nic innego nie będzie, ci ludzie zrobili bajki genialne. Nie musieli, a zrobili. Mogli mieć w dupie, a i tak dostać pieniądze, a w dupie nie mieli. Rzeczy czyste i piękne mają to do siebie, że wcale ich nie musi być, a są.
Pojechaliśmy z dziećmi pochylić się i złożyć symboliczne cztery złote w miejscu, w którym Rumcajs strzałem z żołędzia rozpoczął Rewolucję Październikową i wszystko potoczyłoby się inaczej, gdyby nie Książę Pan.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz