Dmytro Łazutkin - trzy wiersze

Dmytro Łazutkin to postać ciekawa. Że poeta, to wiadomo. Ale w dodatku ma czarny pas w kempo karate, jest mistrzem Ukrainy w dwuboju kozackim i brązowym medalistą pucharu świata w kickboxingu i kick-jitsu. Na chlebek i sało zarabia, jesli wierzyć cioci Wiki, komentowaniem boksu. Ale wiersze, bardziej nas wiersze obchodzą niż okładanie się z bliźnimi swymi (nawet jeśli mistrzowskie i uprawiane z sukcesem). Jedźmy zatem:

***

podszedłem do rzeki
na tym brzegu utopił się mój sąsiad

jakoś nie ufam tej wodzie

ale jednocześnie lubię
tak od dziecka

bawiła się mną w głębinie
rusałka
i wyrzuciła, suka

***
chcesz coś powiedzieć
ale tylko rozchylasz wargi
i zamiast słów
z ust wypływają
jeden za drugim
wielkie okręty

ciekawa bajeczka
strumień świadomości
a cel –
o pół kroku do ratunku
niezauważalnie zatonąć

i niebieskie zwierzęta
i niemrawe ruchy
i ciche dźwięki

i lalka się męczy szklanymi oczyma

chcesz coś powiedzieć –
nie-
nie chcesz niczego
tylko lubisz patrzeć
na śmieszne bańki
witamy przyjaciele wiosenną żeglugę


* * *

Gdzieś w niebieskiej mgle oceanów
Dryfują czarne okręty 
K. Kałytko


Tylko tak – rozszaleje się morze.
Tylko tak – do innych brzegów.
Z posmakiem niewiary i pokory
Lepiej pozbywać się długów.

Laury Odyseusza, maski ciszy
Wszystko twoje, płyń bez obawy
Biją się fale, biją najsilniejsi
na słowa, co kiedyś się zjawią