Głodno, chłodno i do cywilizacji łacińskiej daleko

Rzadko wpadam zadumę, słuchając lokalnych polityków. Ale są i takie wypadki, taki wypadek właśnie się wydarzył. Czy przyjaźń z Ukraińcami cokolwiek daje ? Na to pytanie ex-wicestaroście Machecie postaram się odpowiedzieć.
W zadumę wprawił mnie cytat: ,,Macheta zaproponował, aby powiat kolbuszowski poszukał partnera, ale już raczej – jak to określił – w obszarze kultury łacińskiej."
No bo ok, można, tylko skąd tu kulturę łacińską wziąć? Do najbliższej kultury łacińskiej mamy kilkaset kilometrów na zachód, a i tam byłbym ostrożny, bo to nie dość, że enerdówek, to jeszcze Serbowie Łużyccy. Niby, wiadomo, Niemce z nich bogate, ale jak przychodzi co do czego, to spajają człowieka przemycaną polską wódką i opowiadają o swoim życiu rzewnie a smutno, słowiańsko jednym słowem, choć, trzeba przyznać, z ,,ehhhr'' paskudnym.
A poza tym dookoła kultury łacińskiej brak, chyba że uznamy, że Rumuni ze swoim śmisznie w tej części świata romańskim językiem się liczą. Wszędzie dookoła przyszli Słowianie, ogarnęli nieco po Celtach, zaczęli przerabiać naturę na kulturę, kosmos w chaos i tak się w połowie tego ogarniania i przerabiania zatrzymali. I tak trwa półtora tysiąclecia ta słowiańska prowizorka, której, co sobie niedawno uświadomiłem jesteśmy częścią nierozerwalną. I, co gorsza - vice versa - prowizorka jakaś niedookreślona to coś, co nas określa jako formację kulturową.
I, owszem, po tysiącu lat okcydentalizacji dorobiliśmy się supermarkietów ładnych, placów kostkowanych, ulic asfaltowanych i takich tam. Ale to pazłotka, panie, centrum Kolbuszowej to makieta tego, jak wyobrażamy sobie odsłowiańszczoną słowiańszczyznę, sztetl odpicowany i, owszem, makieta przyjemna, ale, ale. Od tego naszego wypaśnego Rynku z fontanną i ogródkiem piwnym kilkaset metrów dalej możemy przy odrobinie szczęścia upolować bażanta. A jak wyjedziemy za to nasze kosmiczne Tesco, to wyjedziemy prosto na parking, łąkę i cmentarz po horyzont, na dwumetrową ścieżkę rowerową prowadzącą w trawę po pas.
I to właśnie jest cudne. I to właśnie jest piękne, wieczna słowiańska prowizorka, monumentalna wioska popegieerowska od Bałtyku po Morze Czarne, od Donu po Łabę. Z jakimś obszarem cywilizacji łacińskiej, owszem, można by się zaprzyjaźnić, ale daleko i nudnawo. A stan permanantego niedocywilizowanie jest ciekawy, swojski i blisko jest. Przy goleniu można go obejrzeć.