Słownik domyślny

Ze względu na datę powinienem pierdyknąć znicza i cytat z Twardowskiego. A figę.

W listopadowo-grudniowym  Imparcie (wychodzi ino we Wrocławiu) będzie hulać parę moich wierszydeł. W tym to:

Słownik domyślny

W coraz więcej słów których potrzebuję word mi nie wierzy. 
Niwa modrego lnu staje się nowa, świeci na czerwono teorban,
na pulpicie więcej ikon niż na carskich wrotach, w korbowód
zmienia się korbowa lira, za radą spinacza, który się przymila
do mnie jak pies-kurdupel, co zaraz ugryzie. A telefon, 
póki mnie nie spotkał, nie znał nawet słowa kurwa, słownik
mu się zacinał. Jeszcze na mnie i na lirze się wygina miarka
przebrana nie do poznania. Zdążyłem urwać dla siebie parę
lat robienia błędów, ale idzie zmiana. Będę miły jak muzyka 
w sklepach, czuły jak czujnik ruchu. Na razie słucham mojej własnej
listy przebojów. Pan Benesz lepiej niż tydzień temu, wciąż na swoim miejscu,
wciąż zatrzymany w momencie, gdy opowiada o przejściu skodą setką
wezbranego Wisłoka. Tuż za nim Szejna leżący na sali z rakiem oka
i Bogiem bliższym nawet niż teraz, gdy powoli się wyżarza nad rzeką
z dziećmi i wnukami wokół. Dalej Śliwka topiący w potoku trzy traktory,
jeden po drugim. Pasek odtwarzania jest już bardzo długi, zatrzyma się suwak,
mały koniec świata. Gdy napiszę płacz, word podpowie plakat.


















Ten wiersz nie powstałby, gdyby nie mój technologiczny funkcjonalny analfabetyzm. Dopiero po nim dowiedziałem się, że opcję autokorekty zamieniającej placówkę oświatową na palcówkę oswiatową da się wyłączyć. Tego w zasadzie powinna nauczyć mnie szkoła na informatyce, dlatego też moim palcówkom oświatowym za to zaniedbanie dziękuję.