- Jak nie napisałem, jak napisałem - obruszam się. Chociaż to sprawa zagmatwana. No bo to, że pan Stępień, muzykant, poeta ludowy, gawędziarz, fujarkarz pojawia się jako postać literacka, nie znaczy, że coś jest ,,o" nim. Jak mnie ktoś pyta, to mówię, że wszystkie wiersze w kosmosie są o miłości, co jest w gruncie rzeczy pozerstwem i uproszczeniem, bo tak naprawdę idzie o wielką, cierpiącą duszę świata. Co też jest jakimś uproszczeniem.
- No jak nie napisałem, jak napisałem? - pytam więc.
- Ale teraz, czemu nie napisałeś teraz - nie daje spokoju Mazur wyglądając przez rękaw pralasowiackiej koszuli.
No właśnie. Z Puszczą Sandomierską mam od początku ten sam problem. Jak pisać o Puszczy? Kto uwierzy, że pana Stępnia nie zmyśliłem? Każda historia o Stępniu czy Puszczy w ogóle skończy się jakimś realizmem magicznym. Niestety, realizm magiczny to tutaj szara rzeczywistość.
- Bo prowadzę. Nie da się pisać i prowadzić, nie po takich wybojach - odpowiadam w końcu. Szczała Południa rusza dalej.
Da się. Dyktuj. Homer (prawdopodobnie) dyktował, tak można by nazwać Jego przekaz;p A wyboje, o, wtedy to panie, wyboje były!
OdpowiedzUsuńHomer po pierwsze nie istniał, po drugie, to było ich dwóch, a po trzecie, to było ich wielu, a po czwarte, to był niewidomy. Ładnie mi życzysz.
UsuńPo pierwsze mógł istnieć, po drugie i trzecie dwóch lub w ogóle nie wiadomo ilu, po czwarte nie wiadomo też, a jeśli przyjąć, że niewidomy, co też może nieprawda, no to gadał, gadał, śpiewał, śpiewał, inni dalej szli i za nim, przekręcając, przekazywali. Jedno,co pewne:
UsuńDOBRZE CI ŻYCZĘ:)
I mówię ci to
Usuńze swego
nieznanego serca:)
Właśnie napisałeś wiersz o Panu Stępniu, Pani Stępniowej i ławce przedwojennej, o Puszczy Sandomierskiej i o paru innych sprawach.
OdpowiedzUsuńDziękuję
Znany Anonimowy Mazur
ładnie :)
OdpowiedzUsuń